الهی!
بادلی سراسراندوه و وجودی سراپاعشق،به تورواوردم ؛به تو،که تنهاساحل امیدمنی .
به سویت امدم تادستم گیری وازغرقاب نادانی وگمراهی ،نجاتم دهی.
تنهاتویی که مرادرمی یابی،جانم می بخشی واز محبت سرشارم میکنی .
دراین دنیااگرچشمی نگاهی اشنا نیست ،غم چیست؛زیرا که نگاه تو،برایم عالمی ست.
خانه دلم ،خانه عشق توست؛پس عق بی ریایی خودراباقلب بی ریایی من،پیوندی عمیق بنا نه.
الهی!
دل سپردن به غیرتوخطاست؛زیراعشق به غیرتو لبریزریاست.
ای دریای مهرت بی کران،و ای افتاب عشقت ،عیان!
مرانیرویی عطا فرما که حق سپاسگذاری ازتورا،هرچندناچیز ،به جااورم.

¤ نویسنده:ساناز

ازبرگ گل نازکتری
  ازهرچه گویم بهتری
 خوبان فراوان دیده ام
 اماتوچیزدیگری
 اگرحلقه عشق ازطلاست
 حلقه دوست ازوفاست
 بی وفایادی از ماهم بکن

¤ نویسنده:ساناز

بگواهسته درگوشم
چراکردی فراموشم
همیشه ازغم چشمت
توگویی زهرمی نوشم
توخودای کاش          می دیدی
که از چشم تومدهوشم
بگواهسته ای عاشق
چراکردی فراموشم

¤ نویسنده:ساناز

کاش میشدکنارلاله ی وجودت می نشستم
ای نازنینم گل زیبای زندگانی ام
می خواهم بدانی که عشق توبهارزندگانی ام است
وبی تو لحظه ای زنده نخواهم ماند
توخلاصه ی همه ی خوبیهای پس دوستت دارم ومی پرستمت

¤ نویسنده:ساناز

من نگاهتو میخواستم که قشنگترین غزل بود
صحبت ازفاجعه عشق بامن ازروز ازل بود

من یه عاشق غریبم بادلی خون وشکسته
اشک من ،اشک غروبه روتن پیچک خسته
اخ که چشمات چه قشنگ بود
باغزل های نگاهت اب می شد دلی که سنگ بود
اخ که چشمات چه قشنگ بود
چه قشنگ بودهردوچشمات بانگاه عاشق من
کاش می موند همیشه باقی لحظه های باتوبودن

¤ نویسنده:ساناز

صدا،صدای توست .صدای پاهای یک عاشق .صدای قلب شکسته نمی دانم،شایددیگربرایم
فردایی وجودنداشته باشد
شایددیگر شبم خاموش و روزم خاموش تراز شبم .اماای کاش دردل مثل سنگت ذره ای مهر وعطوفت نهفته بودوبجای نگه سردت ،دوچشم عاشق قرارداشت.نازنینم می دانم که روزگاربی وفاست ومانند قبل که نظاره گرهمه زندگی مابود،نیست.
پس بگذارتاسراغت راازنسیم صبحگاهی بگیرم وبرایت ازطراوت وشبنم هایی که برروی گل های مریم چکیده بگویم
بگذارتاچون شمعی اب شوم وبرایت سوسو کنان مبدل به یک فانوس کوچک دردل تاریک توباشم
بگذارتاچون نسیمی برتن بی جانت بوزم وتورا ازاین بی کسی وتنهایی نجات دهم

¤ نویسنده:ساناز

درخلوت نگاهت عشق رامی فهمم
درسکوت نگاهت عشق رامی فهمم
وقتی خاطره هایت رامی خوانم            به یادتوام
یادان روز های به یادماندنی
یادان حرف های شیرینت
یادحرف هایی که به من ارامش می دادند
درگوشه ای ازاین شهر
منتظرت هستم
که برگردی ومثل ان روزها
دوباره به من ارامش دهی

¤ نویسنده:ساناز

مست وخراب توشدم
قرعه ی فال توشدم
تاتوشوی بال وپرم
بی پروبال توشدم
شهره شدم درهمه شهر
تاکه به نام توشدم
تاتوشوی خراب من
شراب نام توشدم
خواب زده شب به سحر
نغمه ی خواب توشدم
تاتوشوی قبله ی من غزلسرای توشدم
بس که فتاده ام به خاک
چو خاک پای توشدم
‏

¤ نویسنده:ساناز

عده کردم که به توسرنزنم
برسم تادمه در.درنزنم
قول دادم به غزل های خودم زل به چشمان تودیگرنزنم
مطمن باش خیالت راحت
گله ای ازتوبه دفترنزنم
این چه رسمی ست که باید یک عمر
حرف خودرابه تواخرنزنم
بروای عشق بروتااینکه
روی دستان توپرپرنزنم

¤ نویسنده:ساناز

ان شبی که میرفتی .می خواستم ازتمام کلمه های خیس خورده ازاشکم برایت غزل بنویسم وحرف های پریشانم رادرهوای نگاه هایت نظم دهم می خواستم توباشی ومن حضورت راحس کنم .
می خواستم حرفی بزنم که همیشه درکنارم بمانی .من به همین نگاه هایت قانع بودم .ولی توبه رسم زیبای بی وفایی رفتی و وقتی که از من دورمی شدی وقتی که ازکوچه مون می گذشتی برگشتی وروبه همان پنجره ان واسطه های مهربان بین من وتو .فریادزدی که دوستت دارم !خواستی فراموشت نکنم ؟خواستی بایادت زندگی کنم یادرانتظارت بسوزم ؟

¤ نویسنده:ساناز